• ปฏิบัติการด้วยผู้เฝ้าระวังไฟและทีมจากง่ายไปหายาก
• เริ่มปฏิบัติภาวะฉุกเฉินด้วยทีม ด้วยเครื่องมือขั้นพื้นฐานและหากเหตุการณ์ขยายขึ้นเกินความสามารถ จะเชื่อมโยงไปสู่แผนหลักอย่างไร

• แผนมีเงื่อนไขมากซับซ้อนเกิน ก็จะเป็นอุปสรรค์ เมื่อไรจะได้เริ่มงานเพราะแผนต้องแล้วเสร็จก่อนเริ่มงาน
• แผนเงื่อนไขน้อยง่ายเกินไป หากเกิดเหตุก็อาจขาดประสิทธิภาพ
• การจัดทำแผนที่พอดี เหมาะสมจึงต้องศึกษาและฝึกปฏิบัติจริงซ้ำๆ

• ผู้เฝ้าระวังไฟหรือผู้เห็นเหตุการณ์ ทราบเหตุไฟไหม้ในพื้นที่ปฏิบัติงาน : เนื่องจากทำงานหรือทำหน้าที่อยู่ในพื้นที่เดียวกัน ใครพบเห็นก่อนก็ต้องรีบแจ้งเหตุ ซึ่งผู้เฝ้าระวังไฟ ก็อยู่ในพื้นที่อยู่แล้ว จึงต้องรับทราบทันทีเช่นกัน
• แจ้งเหตุและประสานทีมผู้ปฏิบัติงานช่วยสนับสนุนงานปฏิบัติการภาวะฉุกเฉิน : กรณีผู้ปฏิบัติงานมีมากกว่าหนึ่งคนหรือมีงานเป็นลักษณะกิจกรรมย่อยๆ ในพื้นที่เดียวกัน ก็ต้องแจ้งเหตุให้ทุกคนหยุดงานที่กำลังทำ ช่วยสนับสนุนและระงับเหตุก่อน
• ประเมินว่าเป็นไฟเล็กหรือไฟใหญ่ : ไฟเล็กคือไฟที่ลุกบนพื้นงานไม่กว้างและการขยายวงไม่รวดเร็ว สามารถดับได้ด้วยถังดับเพลิงแบบมือถือไม่เกิน ๒ ถัง หากไม่เป็นไปตามเงื่อนไขดังกล่าว ให้ถือว่าเป็นไฟใหญ่
• แจ้งหัวหน้างานและดำเนินการตามแผนไฟไหม้หลักของบริษัทฯ : ทุกสถานประกอบกิจการที่ถูกกฎหมาย จะมีแผนระงับอัคคีภัย (แผนดับเพลิง) และแผนอื่นๆ ตามลักษณะของกระบวนการทำงาน เป็นปฏิบัติการตอบโต้เป็นลำดับขั้น จากง่ายไปหายาก จากเบาไปหาหนัก  

• สัญญาณชีพ ประเมินตามลำดับเบาไปหาหนักดังนี้ : ระดับความรู้สึกตัว การหายใจ ชีพจร สภาพผิวหนังปลายมือปลายเท้า ม่านตา
• ระดับความรู้สึกตัวผู้ประสบเหตุ : มีสี่ระดับคือ  

ระดับที่หนึ่ง รู้สึกตัวดี (alertness)

ระดับที่สอง หมดสติแต่มีปฏิกิริยาต่อเสียงพูด (verbal)

ระดับที่สาม หมดสติ ไม่มีปฏิกิริยาต่อเสียงพูดแต่ตอบสนองต่อความเจ็บปวด (semi coma)

ระดับที่สี่ ไม่รู้สึกตัว ไม่ตอบสนองต่อสิ่งกระตุ้น (coma)